Η παρακάτω δημοσίευση είναι ελεύθερη μετάφραση
|
Παλαιότερα, ήταν
στην άμεση καθημερινότητα και φύση των γονιών να λένε παιδικά τραγουδάκια,
νανουρίσματα και στιχάκια με ομοιοκαταληξίες στα μωρά ενώ τα κρατάνε στην
αγκαλιά, τα ταχταρίζουν ή ενώ μηχανεύονται διάφορες δραστηριότητες και «χαζά»
παιχνιδάκια για να τα συνοδεύσουν (π.χ. πάει ο λαγός να πιει νερό, παλαμάκια
παίξετε ο μπαμπάς του έρχεται κ.α.). Σύμφωνα με έρευνες, όμως, πολλά παιδιά
πλέον δεν ακούν αυτού του είδους τα παιδικά τραγούδια πλέον (ή τα ακούνε σε
πολύ μικρότερο βαθμό) με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουν τα παραπάνω
πλεονεκτήματα στον ίδιο βαθμό. Σύμφωνα με την συγγραφέα, αλλά και στη δική μας χώρα,
τα παιδιά των 4-5 ετών δεν ακούνε πλέον ή δεν γνωρίζουν τον ίδιο αριθμό
τραγουδιών όπως παλιά και αυτού του είδους οι δραστηριότητες έχουν περιοριστεί
αρκετά.
Το τραγούδι, οι ρίμες
και οι αφήγηση ιστοριών αποτελούν προφορικές δραστηριότητες που μπορούν να
πραγματοποιηθούν οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, όπως στο μπάνιο,
τη βόλτα, το ταξίδι, το γεύμα κ.α. Είναι, άρα, αρκετά εύκολο να τις ενσωματώσουμε
στην καθημερινότητά μας ούτως ώστε τα παιδιά να επωφεληθούν από αυτές!